1980
Kompozytor pisze trzy utwory na orkiestrę: Monofonia (Monophony,1979-80), Lontano (1979-80) oraz Ostinato (1979-80). Żaden z nich nie zostanie prawykonany ani wydany.
4 września
Sikorski zostaje ukarany przez Kolegium ds Wykroczeń grzywną w wysokości 3000 zł oraz „podaniem orzeczenia o ukaraniu do publicznej wiadomości”, ponieważ, jak czytamy w ogłoszeniu przysłanym do Związku Kompozytorów Polskich:
W dniu 11.08.1980 r. ok. godz. 0:20 w W-wie [Warszawie], na ul. Pięknej przed restauracją „Habana” będąc w stanie nietrzeźwym głośno używał słowa wulgarne czym wywołał zgorszenie oraz zakłócił spokój i porządek publiczny.
23 września
Na Festiwalu „Warszawska Jesień” ma miejsce premierowe wykonanie Strun w Ziemi. Gra Polska Orkiestra Kameralna pod dyrekcją Jerzego Maksymiuka, którym kompozytor zadedykował utwór.
1981
10 marca
Podczas koncertu w St. Petersburg na Florydzie Stephen Montague dokonuje prawykonania Autografu.
20 lipca
Kompozytor składa podanie o przedłużenie stypendium twórczego na napisanie utworu Dwa portrety na orkiestrę.
19 września
Tomasz Sikorski daje ostatni publiczny występ w premierowym wykonaniu Hymnos na Festiwalu „Warszawska Jesień”.
Utwory Tomasza Sikorskiego zostają wykonane na Festiwalu SIMC w Brukseli.
14 grudnia
Następnego dnia po ogłoszeniu stanu wojennego Szábolcs Esztényi spotyka Tomasza Sikorskiego stojącego pod Kolumną Zygmunta, wykrzykującego do przechodniów i wygrażającego milicjantom.
1982
Sikorski dokonuje opracowania Modusu na wiolonczelę solo.
W Szczecinie Polska Orkiestra Kameralna pod dyrekcją Jerzego Maksymiuka dokonuje prawykonania utworu Pejzaż zimowy na smyczki (Teodor Szczepański in memoriam) .
16 lipca
Zapewne z powodu trudnej sytuacji finansowej kompozytora, Józef Patkowski, ówczesny prezes Związku Kompozytorów Polskich pisze do Ministerstwa Kultury i Sztuki prośbę o zakupienie trzech utworów Tomasza Sikorskiego: Modusu na puzon, Autografu na fortepian oraz Pejzażu zimowego na orkiestrę smyczkową.
10 września
W Berlinie Zachodnim zostają wykonane Struny w Ziemi. Gra Polska Orkiestra Kameralna pod dyrekcją Jerzego Maksymiuka.
1983
19 września
Modus w wersji na wiolonczelę solo zostaje po raz pierwszy wykonany na „Warszawskiej Jesieni” w interpretacji Ivana Monighettiego.
1984
17 października
Tomasz Sikorski stara się w Związku Kompozytorów Polskich o przyznanie wyjazdu do na Węgry. Z powodu wyczerpania całego limitu wymiany ze Związkiem Kompozytorów Węgierskich okazuje się to niemożliwe.
1985
20 września
Tomasz Sikorski ponownie stara się o przyznanie wyjazdu do Budapesztu. Jego prośba zostaje odrzucona.
21 września
Polska publiczność po raz pierwszy ma okazję usłyszeć La notte. Podczas „Warszawskiej Jesieni” utwór wykonała Polska Orkiestra Radiowa pod dyrekcją Jerzego Maksymiuka.
1986
14 stycznia
Związek Kompozytorów Polskich interweniuje w sprawie kiepskiej sytuacji mieszkaniowej Tomasza Sikorskiego:
Zimno i wilgoć panujące w jego mieszkaniu, uniemożliwiają mu pracę twórczą; wpływają również niszcząco na fortepian, który jest głównym instrumentem pracy kompozytora.
10 marca
Podczas recitalu w Alicante (Hiszpania) Ewa Osińska dokonuje prawykonania Eufonii na fortepian.
22 kwietnia
Tomasz Sikorski wystosowuje do ZKP kolejną prośbę o przyznanie wyjazdu na Węgry w ramach wymiany międzyzwiązkowej.
22 lipca
Umiera ojciec kompozytora – Kazimierz Sikorski. Wybitny pedagog zostaje pochowany w Alei Zasłużonych na warszawskich Powązkach
23 września
Eufonia Sikorskiego zostaje wykonana po raz pierwszy w Polsce. Podczas koncertu „Warszawskiej Jesieni” utwór interpretuje Szábolcs Esztényi.
1987
22 września
Prawykonanie Milczenie syren na wiolonczelę solo. Podczas koncertu na „Warszawskiej Jesieni” gra Ivan Monighetti.
grudzień
Tomasz Sikorski pracuje w Polskim Radiu z Barbarą Okoń-Makowską nad utworem Diario 87 na taśmę i recytatora do tekstu Jorge Luisa Borgesa. Po zgraniu całego utworu, podczas chwili nieuwagi reżyserki dźwięku, kasuje taśmę z warstwą muzyczną, uniemożliwiając wykonanie utworu z aktorem czytającym tekst na żywo.
1988
15 stycznia
W piwnicy Wandy Warskiej i Andrzeja Kurylewicza w Warszawie ma miejscy koncert monograficzny Rafała Augustyna i Tomasza Sikorskiego. Jest to jedno z wydarzeń cyklu „Portrety kompozytorów” organizowanego przez Zarząd Główny Związku Kompozytorów Polskich. W programie znajdują się utwory Sikorskiego: Modus (wyk. Danuta Stradomska – wiolonczela), Autograf, Sonant, Widok z okna oglądany w roztargnieniu (wyk. Szábolcs Esztényi – fortepian), Monodia e Sequenza (Hanna Turonek – flet, Krystian Grzenkowicz – fortepian), Samotność dźwięków (Barbara Okoń-Makowska – reżyseria dźwięku).
16–20 lutego
We Wrocławiu ma miejsce XVI Festiwal Polskiej Muzyki Współczesnej (od tego roku przemianowany na Musica Polonica Nova). Jednym z wydarzeń festiwalowych jest koncert monograficzny „Portret Tomasza Sikorskiego”, który odbywa się w tamtejszym Muzeum Narodowym. Wykonane zostają wówczas utwory: Prologi, Samotność dźwięków w wersji z tekstem Samuela Becketta „W dali ptak”, Milczenie syren, Modus, Autograf oraz Widok z okna oglądany w roztargnieniu.
16 września
Podczas „Warszawskiej Jesieni” ma miejsce ostatnie prawykonanie utworu Tomasza Sikorskiego. Omaggio per quattro pianoforti ed orchestra in memoriam Jorge Luis Borges wykonują: Andrzej Dutkiewicz, Szábolcs Esztényi, Eugeniusz Knapik i Krzysztof Meyer – fortepiany oraz Orkiestra Filharmonii Śląskiej. Całość prowadzi Karol Stryja.
13 listopada
Była żona kompozytora, Natalia Sikorska, znajduje martwego Tomasza Sikorskiego w jego własnym mieszkaniu przy Pl. Konstytucji. W momencie tragicznego odkrycia kompozytor nie żyje już od kilku dni.
22 listopada
Tomasz Sikorski zostaje pochowany w grobie matki na Starych Powązkach.
Mieszkanie kompozytora zostaje opróżnione przez administrację, a większość jego rzeczy osobistych zostaje utraconych w niejasnych okolicznościach.
1989
18 września
Jeden z koncertów „Warszawskiej Jesieni” poświęcony zostaje Tomaszowi Sikorskiemu. W programie znajdują się utwory: Widok z okna oglądany w roztargnieniu, Homofonia, Diafonia, Inne głosy, Muzyka nasłuchiwana, Hymnos oraz Concerto breve, a wykonawcami są pianiści Szábolcs Esztényi i Eugeniusz Knapik oraz Warszawska Filharmonia Radiowa pod dyrekcją Marka Nowakowskiego.