1951

Mając 12 lat Tomasz Sikorski debiutuje jako pianista – gra z Orkiestrą Łódzkiej Filharmonii Koncert D-dur Józefa Haydna.

1952

Z Orkiestrą Łódzkiej Filharmonii Sikorski wykonuje Koncert A-dur Wolfganga Amadeusza Mozarta.

Wstępuje od razu do II klasy Państwowego Liceum Muzycznego w Łodzi. Jak pisze później w życiorysie:

 Do klasy VIII włącznie uczyłem się prywatnie.

1953

Na koncercie z Orkiestrą Łódzkiej Filharmonii Sikorski gra Koncert C-dur Ludwiga van Beethovena.

1954

Rodzina Sikorskich wraca do Warszawy. Kazimierz Sikorski zostaje przeniesiony do warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej.

W życiorysie Tomasz Sikorski odnotowuje:

Z roku 1954 pochodzą moje pierwsze poważniejsze próby kompozytorskie.

1 października

Na ulicy Filtrowej w Warszawie pod kołami tramwaju ginie matka Tomasza Sikorskiego.

1954–1956

Tomasz Sikorski uczniem Państwowego Liceum Muzycznego przy ul. Myśliwieckiej 14 w Warszawie. Obecnie budynek jest siedzibą ambasady Republiki Tunezji.

Kompozytor nie zapisuje się do Koła Związku Młodzieży Polskiej działającego przy Państwowym Liceum Muzycznym, co zostaje odnotowane w oficjalnym piśmie: „przez dwa lata nie wykazał się żadną pracą społeczną pomimo, że miał do tego warunki”.

1955

Powstają pierwsze poważne kompozycje Sikorskiego przeznaczone na fortepian.

1956

16 maja

Jeszcze przed otrzymaniem świadectwa maturalnego Sikorski składa podanie o przyjęcie do Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej na studia na kierunkach kompozycja i fortepian. W podaniu uzupełniony zostaje później numer świadectwa oraz data jego wydania.

14 czerwca

Siedemnastoletni Tomasz zdaje egzamin dyplomowy z fortepianu i uzyskuje świadectwo dojrzałości Państwowego Liceum Muzycznego w Warszawie. Uzyskane oceny to w większości bardzo dobre, choć jest też kilka ocen dobrych. Z powodu dość wątłego zdrowia Sikorski zwolniony jest z zajęć wychowania fizycznego.

4 lipca

Sikrorski zdaje egzamin pisemny do Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie. Mając do wyboru następujące tematy:

I – Znaczenie muzyki Chopina, Moniuszki i Szymanowskiego dla rozwoju muzyki polskiej
II – Rozwój kultury muzycznej w Polsce Ludowej
III – Charakterystyczne cechy muzyki Mozarta, Haydna i Beethovena

wybiera temat pierwszy. Recenzent oceni pracę dobrze (4) uzasadniając ocenę w następujący sposób:

Twórczość Chopina i Szymanowskiego ujęta ciekawie i słusznie autor wskazuje na analogie i kontrasty przy omawianiu tych dwóch kompozytorów. Praca mogłaby być oceniona b.[ardzo] dobrze, gdyby nie zdawkowo zupełnie potraktowana postać Moniuszki. Awersja autora do jego muzyki nie upoważnia go do pomijania niemal milczeniem jego roli historycznej.

Trudno się dziwić recenzentowi, jeśli zauważyć, że swą pracę kończy Sikorski słowami:

Muzyki Moniuszki nie mogę juz słuchać.

5 lipca

Składa podanie o umożliwienie studiowania mu na dwóch wydziałach: I - kompozycji oraz IV fortepianu. Na zgodę na równoległe studia będzie musiał jednak czekać dwa lata.

1 października

Sikorski rozpoczyna studia kompozytorskie na wydziale I Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie w klasie swojego ojca – prof. Kazimierza Sikorskiego.

PWM wydaje Dwa preludia Sikorskiego. Jest to wybór z Pięciu preludiów na fortepian.

Powstają kolejne utwory młodego twórcy: Piosenka o Wicie Stwoszu na sopran, chór sopranów i orkiestrę kameralną do tekstu Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego oraz Pięć pieśni do słów Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego na głos i fortepian

1957

16 października

Tomasz Sikorski składa podanie o przyjęcie do Koła Młodych przy Związku Kompozytorów Polskich.

1957–1966

Kazimierz Sikorski, ojciec Tomasza, pełni funkcję Rektora Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie.

1958

4 czerwca

Pod koniec II roku studiów z zakresu kompozycji Tomasz Sikorski składa podanie o przyjęcie na wydział II do klasy fortepianu prof. Zbigniewa Drzewieckiego. Jego podanie zostaje rozpatrzone pozytywnie.