1961
Prawykonanie utworu Echa I w Sali Kameralnej Filharmonii Narodowej na Koncercie Młodych Kompozytorów.
grudzień
Wyjazd na koncert studentów Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Konserwatorium Praskim. Tomasz Sikorski wykonuje Wariacje goldbergowskie Jana Sebastiana Bacha oraz VII Sonatę Sergiusza Prokofiewa.
1962
11 czerwca
Sikorski otrzymuje dyplom ukończenia studiów w wyższych w zakresie kompozycji z wynikiem bardzo dobrym z odznaczeniem.
Za Echa II dla pięciu wykonawców otrzymuje wyróżnienie na V Konkursie Młodych Kompozytorów.
2 lipca
Zaraz po zakończeniu studiów kompozytorskich pojawia się szansa na stypendium w Paryżu u Oliviera Messiaena. Teodor Zalewski pełniący funkcję prorektora pisze do Ministerstwa Kultury i Sztuki pismo z poparciem dla Sikorskiego. Do wyjazdu jednak ostatecznie nie dochodzi.
Kompozytor debiutuje na „Warszawskiej Jesieni" jako pianista wykonując z niemiecką mezzosopranistką Carlą Henius oraz Zygmuntem Krauze po raz pierwszy w Polsce Lyrische Gesange II Dietera Schönbacha. Pierwotnie Krauze i Sikorski mieli zagrać w duecie Structures II Pierre'a Bouleza, do wykonania tego utworu jednak nie doszło.
1961–1963
W Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia Sikorski pracuje nad utworem Echa II na 1, 2 3 lub 4 fortepiany, dzwony, dwa gongi, dwa tam-tamy i taśmę.
1963
21 stycznia
Tomasz Sikorski zostaje członkiem kandydatem Związku Kompozytorów Polskich.
Jego Echa I zostaja wykonane w Polskim Ośrodku Kulturalnym w Wiedniu. Na fortepianie gra Jerzy Gajek.
29 września
Tomasz Sikorski utworem Antyfony debiutuje jako kompozytor na Festiwalu „Warszawska Jesień”. Bierze wówczas również udział w prawykonaniu kompozycji jako pianista.
1 października
Sikorski rozpoczyna pracę na macierzystej uczelni (PWSM) na stanowisku „nauczyciela przedmiotów”. Prowadzi zajęcia z czytania partytur oraz instrumentacji.
Wraz z Johnem Tilbury oraz Zbigniewem Rudzińskim zakłada zespół wykonujący muzyką współczesną oraz klasykę XX wieku. Zespołowi nazwę „Musical Workshop” („Warsztat Muzyczny”) zaproponuje John Tilbury. Wkrótce do zespołu dołącza Zygmunt Krauze.
1964
6–20 stycznia
Kompozytor wyjeżdża do Londynu w związku z wykonaniem Antyfon.
15 stycznia
Prawykonanie utworu Echa II z udziałem Zygmunta Krauzego oraz Johna Tilbury. W programie koncertu odbywającego się w Filharmonii Narodowej i organizowanego przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne znajdują się również Cztery utwory na trio smyczkowe Bogusława Schaeffera oraz Brygada śmierci Krzysztofa Pendereckiego.
29 stycznia
W piśmie podpisanym przez Tadeusza Paciorkiewicza – Dziekana Wydziału I – czytamy:
Rada Wydziału postanowiła wystąpić do ob. Rektora z wnioskiem o powołanie ob. T. Sikorskiego na stanowisko asystenta na Wydziale I przy Katedrze prof. Kazimierza Sikorskiego.
15 lutego
Tomasz Sikorski zostaje powołany na stanowisko asystenta na Wydziale I w Katedrze Kompozycji.
22 lutego
Tomasz Sikorski raz jeszcze stara się o stypendium zagraniczne na studia kompozytorskie u Oliviera Messiaena.
12 marca
Kompozytor składa ślubowanie „pomocniczego pracownika nauki w wyższej szkole artystycznej”.
25 maja-5 czerwca
Sikorski wyjeżdża na wymianę do Rumunii jako delegat Związku Kompozytorów Polskich. Jak czytamy w zaświadczeniu wydanym przez ZKP „zabiera ze sobą jedną taśmę magnetofonową z nagraniami własnych utworów celem zaprezentowania w Związku Kompozytorów Rumuńskich".
29 września
Prawykonanie Prologów podczas koncertu w ramach „Warszawskiej Jesieni”. W prawykonaniu udział biorą Chór żeński oraz zespół instrumentalny Filharmonii Narodowej pod dyr. Romana Kuklewicza oraz John Tilbury i Tomasz Sikorski przy fortepianach.
13 listopada
Tomasz Sikorski zostaje przekwalifikowany na członka zwyczajnego Związku Kompozytorów Polskich. Na komisję kwalifikacyjną zastają złożone następujące utwory: Antyfony, Szkice, Stretty oraz Echa II (quasi improvvisazione).
1965
10–25 stycznia
Kompozytor wyjeżdża do Belgii i Niemiec.
25 stycznia
W ramach programu Norddeutscher Rundfunk pt. Das neue Werk odbywa się w Hamburgu transmitowany przez radio koncert, podczas którego zostają wykonane Mikrostruktury na taśmę magnetofonową Włodzimierza Kotońskiego oraz Echa II Tomasza Sikorskiego. Wykonawcami są pianiści – bracia Aloys i Alfons Kontarsky oraz perkusista Christoph Caskel.
luty
Tadeusz Paciorkiewicz – pełniący funkcję dziekana Wydziału I - pisze do Rektoratu pismo wnioskujące „dalsze zatrudnienie as. Tomasza Sikorskiego z równoznacznym awansem na stanowisko starszego asystenta".
15 lutego
Tomasz Sikorski zostaje powołany „na stanowisko asystenta na drugi jednoroczny okres z terminem końcowym 15 lutego 1966 r.”
20 lutego
Tomasz Sikorski otrzymuje informację o tym, iż został „wstępnie zakwalifikowany na listę kandydatów Min.[isterstwa] Kultury i Sztuki na 2,5-miesięczne stypendium Rządu francuskiego”. Ostatecznie stypendium zostało przyznane na trzy miesiące.
25 maja
Tomasz Sikorski zostaje powołany od 1 października 1965 roku na okres trzech lat na stanowisko starszego asystenta na Wydziale I Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie.
30 września
Podczas koncertu „Warszawskiej Jesieni” ma miejsce prawykonanie Concerto breve. Grają muzycy Orkiestry Filharmonii Śląskiej pod dyr. Karola Stryi oraz na fortepianie Tomasz Sikorski.
1 października–31 grudnia
Sikorski pozostaje w Paryżu na stypendium rządu francuskiego. On i Zbigniew Rudziński mieszkają w osobnych i przestronnych studiach nad brzegiem Sekwany przy Rue de l'Hôtel de Ville 18. Oficjalnie przebywają na studiach u Nadii Boulanger, lecz ich spotkania ze słynną pedagog są sporadyczne.
10 listopada
Podczas pobytu w Paryżu zorganizowana zostaje publiczna audycja z odtworzeniem Concerto breve i Prologów Tomasza Sikorskiego oraz Contra fidem i Moment musicaux Zbigniewa Rudzińskigo.
1966
Na festiwalu SIMC w Sztokholmie ma miejse koncert z utworami Tomasza Sikorskiego.
1 stycznia–31 marca
Sikorski i Rudziński uzyskują przedłużenie stypendium na kolejne trzy miesiące.
luty
Tomasz Sikorski poznaje Pierre’a Bouleza. W liście do Aliny Sawickiej i Leonii Piwkowskiej tak wspomina to wydarzenie:
W lutym (na początku) spotkałem się z Boulezem. Niezwykle sympatyczny człowiek. Całkowicie pozbawiony tej stanowczości i surowości, którą ma na estradzie.
kwiecień
Zaraz po powrocie z Paryża Sikorski zmienia dotychczasowe miejsce zamieszkania w Warszawie. Jego nowy adres to Kozietulskiego 6 m. 6.
12 kwietnia
Uczestniczy w zebraniu Komisji Repertuarowej „Warszawskiej Jesieni”. Przewodniczącym jest wówczas Kazimierz Serocki. Tym samym rozpoczyna pracę w Komisji Repertuarowej, która potrwa do 1974 roku.
13 kwietnia
Sikorski składa podanie o udzielenie urlopu bezpłatnego do końca roku akademickiego (do 31 maja 1966 roku). Urlop zostaje mu udzielony.
1 lipca
Kompozytor wyjeżdża do Londynu.
22 września
Na festiwalu „Warszawska Jesień” odbywa się prawykonanie Sequenzy I w wykonaniu Orkiestry Symfonicznej RAI z Turynu pod batutą Andrzeja Markowskiego.
31 października
Kompozytor zwraca się z prośbą do Rady Wydziału I o umożliwienie mu „przeprowadzenia przewodu w celu uzyskania stanowiska adiunkta”. Prośba została odrzucona z powodu nie spełnienia przez Sikorskiego wymogów formalnych. W roku akademickim 1965-1966 przebywał on na stypendium w Paryżu, a po powrocie poprosił o urlop bezpłatny. Nie podjął więc pracy dydaktycznej, co było warunkiem koniecznym otwarcia przewodu.
1967
Sikorski bierze udział w pracach Komisji Repertuarowej „Warszawskiej Jesieni”.
17–25 lutego
Wyjazd do Helsinek na Festiwal „Ung Nordisk Musik” („Młoda Muzyka Nordycka”).
14–18 kwietnia
Wyjazd do Londynu na nagranie dla radia BBC. Zarejestrowany zostaje Sonant w interpretacji kompozytora.
18–22 maja
Kompozytor wyjeżdża do Danii oraz Niemieckiej Republiki Federalnej na koncert oraz nagranie własnych utworów.
20 września
Na „Warszawskiej Jesieni” ma miejsce pierwsze publiczne wykonanie Sonantu w Polsce. Podczas koncertu w Sali koncertowej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej utwór gra sam kompozytor.
2 października
W Los Angeles wykonane zostają Echa II. Wykonawcami są: perkusista Kenneth Watson, pianiści Michael Tilson Thomas i Richard Grayson oraz realizujący partię taśmy Paul Beaver.
Tomasz Sikorski oraz Zbigniew Rudziński zakładają zespół „Ad Novum”.
11–17 grudnia
Wyjazd na wymianę do Bułgarii. Sikorski delegowany jest jako członek Komisji repertuarowej „Warszawskiej Jesieni” na przegląd bułgarskiej muzyki kameralnej w Sofii.
1968
Sikorski bierze udział w pracach Komisji Repertuarowej Festiwalu „Warszawska Jesień”.
21–28 kwietnia
Wyjazd na Węgry na Zjazd Młodych Kompozytorów i Muzykologów Krajów Socjalistycznych w Eger.
30 września
Tomasz Sikorski w nieprzyjemnej atmosferze oficjalnie kończy współpracę z PWSM, w której przez pięć lat prowadził zajęcia.
Nigdy już nie powróci na ścieżkę kariery akademickiej ani do uczenia.
18 listopada
Wysyła do Rektora PWSM Teodora Zalewskiego telegram następującej treści:
UPRZEJMIE ZAPYTUJĘ CZY ZWYCZAJ ODPOWIADANIA NA LISTY JEST PANU REKTOROWI ZNANY = TOMASZ SIKORSKI.
1969
Sikorski kontynuuje prace w Komisji Repertuarowej „Warszawskiej Jesieni”.
5 października
Zbigniew Rudziński oraz Jerzy Witkowski dokonują prawykonania Diafonii podczas koncertu w Baden-Baden.
24 listopada
Na Uniwersytecie w Buffalo w Baird Recital Hall ma miejsce wykonanie powstałego rok wcześniej utworu Intersections na czterech perkusistów. Wykonawcami są Edward Burnham, Gerald Cash, Jan Williams oraz William Furioso. Koncert zostaje zarejestrowany.